De Vlucht

Zoals gisteren al werd vermeld werd deze dag geheel anders ingepland, dan de oorspronkelijke bedoelinig was. Omdat we om 10:45 uur opgehaald werden behoefden we ons ook niet bijonder te haasten. We hadden om half negen afgesproken. Omdat we al voor het alarm van de wekker wakker waren, kadden we onze koffers ook reeds helemaal ingepakt.
Marja en ik gingen weer continentaal, Cees Jan koos eieren coor zijn geld en annemieke gingen lokaal uit haar dak. Ze vond ook dat zij dus het lekkerst gegeten had?
Hierna werden de koffers vliegklaar gemaakt en in een bergruimte gezet, opdat we ze later weer konden ophalen. Tussendoor hadden we nog het werk bewonderd van enkele timmerlieden c.q. Houtbewerkers, die een deur aan het maken waren. Er werden in de deuren uit het losse handje prachtige Chinese patronen gefreesd. Vakwerk! Zulke mannen kunnen in Nederland goud geld verdienen.
Om de tijd te doden liepen we nog even op en neer door wat winkelstraatjes. De mannen lijdzaam meeshoppend. Wat zijn het toch geweldige gozers ;-)
We kochten wat broodjes, waarvan we niet wisten hoe ze smaakten. Ze waren bedoeld om tijdens onze vlucht van Taiyuan naar Guilin (1413 km). We wisten niet of we wat aan boord zouden krijgen. Voor de zekerheid namen we dus zelf maar wat mee.
Voordat we opgehaald werden namen we nog een kop koffie in het Guesthouse. Die was trouwens wel heel erg lekker. Weer scherp op tijd kwam de chauffeur ons ophalen.
De reis naar het vliegveld verliep voorspoedig. Het was geen spectaculair landschap waar we doorheen reden. Af en toe kreeg je het idee, dat we door Nederland reden met akkerbouw velden, lanen met bomen langs beide kanten van de weg. In de buurt van het vliegveld van Taiyuan was het weer overduidelijk China. Hoge flats groeiden ook daar als paddestoelen uit de grond. Sommigen zagen er wel aardiger door een wat gezelliger kleurstelling. Ik heb geen idee of de gemiddelde chinees dar eenbiet om geeft. Soms staan ze ook zo dicht op elkaar dat je vreest dat ze bij elkaar op de flatscreens kunnen kijken. Zet die torens toch wat verder uit elkaar! Maar aan de andere kant zijn er natuurlijk wel een miljard chinezen, die ergens goed onderdak willen krijgen.
Na het uitstappen verliep alles in snel tempo. Er stonden geen honderden Chinezen te wachten voor de loketten, als verwacht. We konden bijna direct naar de balie om in te checken. We hadden allen een paspoort, die ons het recht moest geven op een ticket. De organisatie had ons via internet ingeboekt. Het klopte allemaal prima. De koffers waren (nog) niet te zwaar en we konden door naar de controle. Ook dat verliep prima en even later zaten we te wachten tot we konden 'boarden'. Ik heb zelden zo'n snelle entree in het vliegtuig gemaakt.
We zaten naast elkaar, dat wil zeggen Cees Jan, annemieke en marja aan de ene kant en ik aan de andere kant van het gangpad op rij 3. Gezellig tussen verder allemaal chinezen.
We vertrokken ruim een kwartier later dan de geplande vertrektijd van 13:45. De vlucht JD5520 verliep vlotjes. We kregen 2x iets te drinken en iets dat op Tucjes leek. In ieder geval iets om op te knabbelen. Marja had intussen een hongerklop gekregen en had één van de broodjes uit de broodjeszak gescheurd ;-) Ze hield het even niet...
Verder sliep iedereen even, las een stukje of probeerde het chinees op de voor iedere passagier beschikbare tablet te ontcijferen. Dat laatste werd al snel opgegeven.
Ondanks dat we te laat waren opgestegen landden we toch op tijd (16:20 uur). We zaten op rij 3, dus waren we ook weer vrij snel, nadat ze de slurf op het vliegtuig hadden aangesloten, er uit. We liepen direct door naar de bagageafhandeling, na een piep-kleine onderbreking, en konden direct onze koffers meenemen, die al vrolijk rondjes aan het maken waren op de lopende band. Zoiets verzin je niet 8-)
Bij het verlaten van het gebouw liepen we ook direct tegen onze chauffeur aan en na een korte wandeling konden de koffers achterin en wij voorin. Rijden maar!
Het duurde nog wel een uur voordat we ons hotel bereikten. Ook hier grote flats in de buitensteden. Wij kwamen wat meer bij de oude stad terecht in het Guilin Fubo Hotel.
Aangezien we hier we maar één nacht zouden vertoeven en inmiddels de 5 in de klok zat, werd het tijd voor een biertje. Na een korte rondwandeling kwamen we uit in een zaak waar wat bakken buiten stonden met levende vissen, schildpadden, rivierkreeften, ratten, fazanten. We hadden er eerst met enige afschuw naar gekeken, maar ja we zouden toch maar eerst een biertje willen drinken. Maar in een restaurant kom je natuurlijk niet om alleen te drinken. De menukaart kwam op tafel met plaatjes en veel Chinese tekens en geen woord engels. Een schattige Chinese dame van het restaurant, die best een aardig woord engels sprak, trad op als tolk.
Buiten wat voorzichtige gerechten raadde ze ook aan om voor gezamenlijk gebruik een visje uit te zoeken. Annemieke wierp zich op om dat te doen. Ze mocht een mooie barbeel uitzoeken uit één van de buiten staande waterbakken. Nadat ze dat gedaan had werd de uitverkorene standrechtelijk geëxecuteerd. Vluchten kon niet meer! Hij werd met vangnet en al tweemaal vakkundig tegen het trottoir gebeukt. Een later kietelden we hem prettig in zijn zijde met onze eetstokjes: heerlijk. Toch niet voor niets gestorven, zullen we maar zeggen. Alle gerechten waren overheerlijk, zodat we vol en voldaan het pand verlieten.
Cees Jan ging terug naar de kamer en ik vergezelde de dames tijdens een rondwandeling door de stad. We maakten in eerste instantie een rondje, waarbij we in een oud gedeelte russen een aantal stadsmuren terecht kwamen. Het was daar vrij donker, maar we voelden ons niet bedreigd. Eigenlijk hebben we helmaal nog niet zo'n unheimisch gevoel gehad tijdens deze vakantie!
Er werden tussendoor wat winkels aangedaan voor onder andere zonnebrand en een iphone 3 hoesje. Dat laatste is ook in China niet meer te krijgen. Te gedateerd!!!
Na het rondje werd onze aandacht getrokken door de verlichte brug verderop en de muziek, die daar vandaan kwam. Het was daar echt gezellig rondom die brug: mensen die op de kade karaoke aan het bedrijven waren, jeugd die op moderne beats soort break dance oefeningen hielden, jongens die op hun fietsen kunsten probeerden uit te halen en vrouwen die in grote groepen op sfeervolle muziek dansen aan het uitvoeren waren. Deze laatste stonden in rijen en probeerden synchroon hun pasjes en bewegingen te maken. Het heeft wel wat! Zeker als je ziet hoe gracieus sommige van die dames zich bewegen met hun arm en handbewegingen, hun pasjes. Je wordt er gewoon een beetje verliefd op. Zucht ;-)”
We keerden langzaam terug naar het hotel, waarbij Annemieke nog enkel spullen aanschafte bij een apotheek. Ze heeft last van haar achillespees. We zijn benieuwd of ze hiermee dit euvel gaat verhelpen. Laten we het hopen.
U hoort het wellicht nog, ik ga nu even onder de wol...
Trusten!