De Ontmoeting

Het was vroeg opstaan vandaag. We hadden afgesproken om half 7 te ontbijten en om zeven uur naar beneden te lopen, wederom geholpen door de dames uit het dorp. Ze zaten er al toen wij onze noedel-soepjes naar binnen slurpten. Cees Jan bedacht omdat het niet meer de jongste deernes van het dorp waren, dat ze daarom met recht de geuzennaam "Draagmoeders" mogen krijgen. De enige echte...!
Iets na zevenen daalden we af naar de parkeerplaats, alwaar onze chauffeur van een aantal dagen geleden op ons te wachten stond. Annemieke was gelijk ,in de sterss. Met die chauffeur ging ze niet rijden! Het viel gelukkig heel erg mee.
De vorige rit had hij een behoorlijke afstand moeten afleggen over slechte wegen, waardoor hij wellicht haast had willen maken. Vandaag reed hij heel rustig. Hij daalde zeer beheerst de bergweg af. Ook onderweg, toen het even zeer mistig werd op de weg door optrekkende bewolking, reed hij keurig.
Op tijd werden we bij het vliegveld afgezet. We checkten in en probeerden tevergeefs geld te pinnen. Dat was op zich niet zo erg omdat we nog een voorraadje hadden.
Na wat aarzelingen bij een duur koffietentje, gingen we door de controle en gingen zitten in een even duur koffietentje. Maar nu één na de controle ;-)
We gingen vandaag Erwin voor een paar uurtjes zien. Hij was vanaf 's avonds verdwenen uit het land naar Hong Kong, omdat hij vanwege zijn visumsoort tussendoor het land uit moet en een stempeltje in zijn paspoort moet krijgen. En dit soort zaken wordt natuurlijk op het allerlaatst gepland. Een vluchtige ontmoeting moest het worden ;-(
Op een gegeven moment werd er over onze vlucht FM 9334 een mededeling gedaan via de speakers. Maar doordat het Engels van de Chinese dame niet helemaal perfect klonk, mistten we een deel. Het bleek uiteindelijk dat ons vliegtuig in plaats dat het om 11:45 vertrok, pas om 12:20 zou landen op de luchthaven. Dit was even een bittere teleurstelling. Zouden we Erwin nog wel zien? Een goede vraag zeker gezien het feit dat volgens het bord geen nieuwe vertrektijd gegeven kon worden vanwege een "congestion" qua luchtvaartverkeer.
We kwamen de tijd door met blog's maken, wat eten, beetje rondkijken en nog meer dingen om nutteloze tijdverspilling te overbruggen. Zonder verdere aankondiging begon echter toch nog de boarding.
We gingen om 14:00 de lucht in. We verstuurden Erwin een WhatsAppje dat we op het punt stonden de lucht in te gaan en dat we bij het landen hem zouden waarschuwen. Hij was zelf op de Bund in Shanghai om fotootjes te schieten met zijn nieuwe (fish eye) lens.
De vlucht verliep verder, zoals gepland. We kregen zowaar een maaltijd aan boord. We dachten dat dit een compensatie, zou kunnen zijn voor het wachten. Het was wel even lekker om buiten wat knabbels om, die we op de luchthaven gekocht hadden, een maaltijd binnen te krijgen.
De koffers hadden we redelijk snel te pakken. Ondertussen probeerde Marja Erwin een berichtje te sturen dat we geland waren en dat we er aan kwamen. Ze kreeg geen bereik. Kwam dat omdat ze de iphone helemaal uit had gezet en dat de telefoon de Chinese provider niet meer kon bereiken? We moesten door want we liepen direct na het verlaten van de tixE (waarom hadden ze dat omgekeerd?) onze chauffeur tegen het lijf. Marja besloot erwin wel vanuit de taxi te bereiken.
We liepen met de chauffeur naar het parkeerdek, waar de taxibus stond. De chauffeur begon eerst te zwaaien met een bundeltje geld en wij begrepen niet of we nu iets van 'm kregen of dat we iets moesten betalen. Om dat laatste uit te sluiten, we hadden immers alle transfers al betaald, probeerde Marja hem dat duidelijk te maken. Het was onbegonnen werk tegen iemand die alleen chinees spreekt. De chauffeur besloot wijselijk eerst maar de auto te halen. Toen we in de auto zaten gaf hij Marja zijn telefoon waar een Engels sprekende agent aan de lijn was. We kregen dus geld terug! Wij denken zelf dat het ter compensatie was voor de taxi, die we in Beijing moesten nemen, omdat we door miscommunicatie de taxibus hadden gemist.
Het was druk op de weg. Gingen we het halen? Marja probeerde Erwin te bereiken, maar haat pogingen mislukten. Later bleek dat haar Prepaid abonnement uitgeput was. Dan maar Erwin bereiken via een ander toestel, maar wat is zijn nummer. Marja had het opgeschreven op een blaadje, maar dat zat in de koffer achterin. Misschien was het dan te vinden op de oude Nokia van Opa, die weer in het voorvak van haar koffer zat. Deze werd door mij via een hardhandige chirurgische ingreep opgevist, maar bleek ook niet de oplossing te zijn. Enigszins in paniek reden we, het verkeer reed gelukkig goed door, richting Astrid House Hotel. We hoopten maar dat Erwin op eigen initiatief naar het hotel was gekomen.
Pffff...hij was er inderdaad, gezeten in de lounge, verscholen 8-) achter een pilaar
Het was 17:30 en Erwin moest om 18:30 vertrekken om zijn vliegtuig naar Hong Kong te halen. We hadden dus een heel uur over voor onze Ontmoeting. We besloten de wat dure biertjes van het hotel voor lief te nemen en lekker te blijven zitten om wat bij te kletsen. Maar zo'n uur is eigenlijk veel te kort.
Het werd ons duidelijk dat het nog steeds goed met hem ging, ook met zijn afstudeerproject. Hij had daarbij wel een vervelende Ontmoeting gehad met zijn eigen product. Zijn baas had hem op een gegeven moment geroepen en liet hem een filmpje zien van een groot Amerikaans bedrijf, dat precies het zelfde product in augustus gaat lanceren, zelfs een bijbehorende display zag er het zelfde uit. Hij was even met stomheid geslagen. How the... Op de één of andere manier hebben ze precies het zelfde idee gehad of ...?
Afijn, het had verder geen invloed op zijn afstuderen en was tevens een hard leermomentje. Vertrouw niets en niemand en scherm je gegevens ontzettend goed af. We vroegen of een patent een optie was geweest. Dat was dus voor een arme student geen optie geweest! Veel te duur.
Na een intensief uurtje Erwin, vertrok hij weer. Marja en ik waren blij hem toch nog gezien te hebben, maar het was mede door de vertraging van het vliegtuig, veel te kort geweest. Dan maar wachten op een Skype-momentje komende week of tot 28 juni ;-(
Ter compensatie had het Astor House Hotel de kamers geüpgraded. We kwamen inderdaad in riante ballrooms terecht van zo'n 8x8 meter. Daarnaast natuurlijk een riante badkamer en een soort walk-in-closet. Gisteren hadden we nauwelijks ruimte om rondom het bed te lopen, vandaag kunnen we in de kamer een feestje bouwen met de hele familie.
S' avonds zochten we weer ons eerste eettentje in Shanghai op. Langs de weg stonden weer vele bruiden met hun bruidegom, die gefotografeerd werden. PaartjesTijd?
We konden onze tent weer direct vinden en het eten smaakte weer uiterst lekker. De bediening was alleen wat warrig, ook al vanwege taal barrières.
We gingen nog even de Bund op om te genieten van de licht show, die de hoge gebouwen aan de overkant van de rivier in de wijk Pudong je bieden. de televisie toren met zijn wisselende kleuren, de andere wolkenkrabbers vol met led verlichting, een immens grote reclame display! Het blijft een indrukwekkend gezicht. We waren weer niet alleen. Het was af en toe moeilijk om het hek langs de rivier te bereiken. Langzaam liepen we terug naar het hotel.