Een Hoogtepunt

Ondanks het was miezerige, mistige weer wilden we vandaag wel de Oriental Pearl TV Tower gaan doen. Dan wel niet dat perfecte uitzicht vele mijlen ver, maar wel de beleving om Shanghai vanaf grote hoogte te bekijken.
We maakten vandaag maar eens gebruik van de Metro-kaarten, die Erwin naast de PrePaid kaart voor moeder, geregeld had. De dichtstbijzijnde metro zou als volgt, volgens de kaart, bereikt worden : vóór de Waibaidu Bridge rechtsaf slaan, langs het water blijven lopen tot de tweede brug en daar weer rechtsaf slaan en lopen tot we een Metro bordje tegen zouden komen. Maar die kwamen we dus niet tegen! Een aardige jongeman, die een woordje engels sprak vertelde dat we de links zijstraat in moesten lopen en dan was het 3 minuten. Hij ging zelfs voor ons uit lopen, omdat we nog een keer linksaf moesten slaan. Toen we de borden konden zien liep hij zelf terug. We bedankten hem allerhartelijkst. Super aardig toch! Moet ik zelf ook maar eens doen als toeristen in Den Haag de weg kwijt zijn...
Van subway één sprongen we over in subway twéé; binnen een paar haltes stopten we bij Lujiazui station. Hier staat de Oriental Pearl. Er gingen hier meer mensen uit. Boven was het weer gezellig druk ondanks het wat mindere weer. We hoefden niet in de rij te staan om binnen te komen en kochten een kaartje om de eerste (90 m.) en tweede bol (263 m.) te doen. Het leek ons niet verstandig de hoogste (351 m.) te doen, omdat ie vaak in de wolken stak. Voor 120 yuan mochten we ook nog het Shanghai museum, dat zich op de onderste verdiepingen bevond, bezoeken.
Omdat het (nog) rustig was konden we redelijk snel doorlopen, hoewel het nog meer dan een half uur vergde voordat we bij die leuke liftladies waren.
De toestroom van mensen is strak georganiseerd. Moet ook wel met zo'n miljoen bezoekers per jaar. Dat het druk kan zijn zagen we aan de zigzag opgestelde hekken, die we allen kennen van de Efteling. We waren blij, dat we niet hoefden te zigzaggen 8-)
Met een lift in de vorm van een kanonskogel werden we naar de eerste bol op pakweg 90 meter gebracht. Daar moesten we even wachten op de lift naar de tweede bol, die zich op zo'n 260 meter bevindt. We hadden zelf het idee dat het maar 160 meter was. Het uitzicht was mooi ondanks dat het intussen was gaan regenen. Je kon hierdoor helaas gen mooie platjes maken van bijvoorbeeld de Bund en de plek waar ons hotel zich bevond. Zo af en toe klaarde het licht op zodat er wat meer zichtbaar werd van deze Big Big City. Van de directe omgeving, vele hoge wolkenkrabbers, konden er wel mooie foto's geschoten worden. We gaan het thuis zien op de laptop.
Nadat Marja een mooi souvenir had gescoord, een sleutelhanger van de toren, daalden we één trapje af, waar zich de Transparant Observatory bevond. Dit is een een verdieping met glazen vloer, waar je dus zo'n 260 meter naar beneden kan kijken. Daar moeten dus foto's genomen worden en dat werd massaal gedaan. Marja en ik deden daar dus lustig aan mee. Wij werden, volgens Annemieke en Cees Jan ook door vele Chinezen digitaal 'vereeuwigd'.
We daalden hierna af naar de eerste bol, weer strak geregisseerd. Daar bevond zich Game City, waar je toegang kon kopen tot allerlei attracties. Dat leek ons geen goed idee, dus kropen we daar op het balkon om nog een paar kiekjes te maken.
Als laatste bezochten we op de beneden verdieping het Shanghai History Museum. Dt viel buiten een paar aardige voorwerpen (oude auto's) een beetje tegen. Met o.a. taferelen met poppen, miniaturen van gebouwen en stadswijken werd er een beeld geschetst van Shanghai vanaf het begin tot nu. Een beetje in een Efteling stijl. We konden er vrij snel doorheen lopen.
Er was een besluit genomen om in de buurt van het People's Place wat te gaan eten. Met de ondergrondse reden we er vrij snel naar toe. Na enig zoeken vonden we een plek in een soort Mall (etje) waar diverse tentjes om een gezamenlijke zitplek om de klanten vochten. Bij één van de eerste tentjes bestelden we het eten. Het was lekker en tegelijk ook heel veel. Ook hier werden er na het bestellen van de biertjes vanuit andere hoeken en gaten nieuwe biertjes aangerukt???
Dat de vakantie bijna ten einde was, was te merken aan het feit dat we alleen nog maar gingen teruglopen naar ons hotel. Er werd hier en daar nog een winkel of warenhuis ingelopen, maar de echte vakantie drive was er niet meer.
We piepten ook nog wel bij het Fairmont Peace Hotel binnen, een art-Deco monument uit de late twintiger jaren. Hier sliepen beroemdheden van James Bernard Shaw tot Charlie Chaplin.
We namen nog wel wat te drinken in de Bund Bar om de hoek van het hotel, voordat we de koffers gingen voorverpakken.
Het laatste diner gunden we ons eigen stamcafé-restaurant. Voor het eerst hadden we last van aapjes kijken. Eerst zaten er jongens in een hoekje ons aan te staren. Daarna kwam een gezelschap oudere Chinese dames en heren binnen, die het zelfde deden. Eén der heren draaide zich zelfs opzij om ongegeneerd ons aan te staren. Ik heb op mijn beurt maar ongegeneerd een foto van dat gezelschap genomen. We hebben er maar om gelachen en hen in goed Nederlands toegesproken. Rare jongens die chinezen...
Marja gaf aan het einde nog haar Metro-kaart, waar nog een aantal ritten op stonden, aan één van de jongens die ons bedienden. Dat leidde root het misverstand, dat Marja trachtte met zo'n kaart het eten en drinken te betalen. Gelukkig konden we het Engelstalige meisje van deze zaak duidelijk maken, dat het een gift was. Wij hadden er niets meer aan, omdat we morgen vertrekken naar Nederland. Zo kwam het allemaal toch nog goed.
We maakten in de regen een laatste tocht langs die verslavende verlichting van de Pudong Skyline en de Bund en keerden terug naar onze luxe suites in het hotel. Onze laatste nacht van deze vakantie brak aan....