Venetië van China?

De wekker liep deze dag vroeg af aangezien we gingen verkassen van Shanghai naar Tongli. Er was afgesproken dat de chauffeur ons om 09:00 kwam halen.
Een beetje aprės boire, aprės bier oftewel aprės karaoke stond ik op. We zaten, zoals we met Annemieke en Cees Jan hadden afgesproken om precies acht uur in de ontbijtzaal. Het was nu lekker rustig zodat we gelijk aan tafel konden gaan zitten en konden aanvallen. Ik had nog wat moeite met eten, zodat ik een croissantje, 3 geroosterde boterhammen met jam, jus d'orange en thee tot mij nam met wat vruchten toe. Ik vermeed al te buitenissige smaken en geurtjes.
Na het ontbijt gingen we de koffers van de kamers halen en ons lieten ons uit checken bij de balie. Er meldde intussen zich een chauffeur, zodat ook dat weer goed geregeld was. Be happy, don't worry!
We stapten in het busje nadat de koffers achterin waren gedropt en vertrokken richting watersteden.
Eerst moesten we uit de agglomeratie van groot Shanghai zien te komen. We passeerden vele hoge flats alvorens we het idee kregen op een platteland beland te zijn.
De reis duurde zo'n 5 kwartier. We reden eerst Luzhi binnen over grote lanen. Toen het verkeer wat drukker en chaotischer werd stopten we bij de ingang van de wijk met kanalen en bruggen. Venetië? De Chinezen zeggen dat er in Luzhi meer bruggen zijn, dan bij zijn Italiaanse tegenhanger...
We spraken met de chauffeur een tijd af en liepen onder een grote poort deze wijk in. Dat het een toeristische trekpleister was deed de chaos ons all vermoeden. Bij onze verder rondgang wisten we het zeker.
Eerst poogden de meiden bij de ingang om te gaan plassen, maar dat was geen succes. Hier maakten ze kennis met het echte China!
Hett Giethoorn van China viel ons enigszins tegen. Er waren bruggen over de kanalen, er vaarden bootjes rond, maar daarbuiten was er nogal veel handel. Langs de kanalen was het volgepropt met kraampjes. Eigenlijk in niets te vergelijken met ons rustieke Giethoorn.
Je kon er gefotografeerd worden in een bruidsjurk (helemaal opgemaakt.). We weten nog niet wat we er van moeten denken, is het om echt een jurk te kopen of doet men het om indruk te maken op mogelijke partners? Verder kon je er veel goedkope rommel kopen, werd er overal eten aangeboden en tofu in ransig vet gebakken. En dat laatste riekt zeer kwalijk oftewel het stinkt.
Maar het blijft wel grappig om al die mensen en dat lawaai dat ze produceren mee te maken. Nadat we een rondwandeling hadden gemaakt haasten we ons naar de auto om weer verder te rijden.
De chauffeur ging ons nu naar onze slaapverblijf brengen in Tongli. Het was nog een redelijk ritje waarbij we diverse plekken passeerden waar men bomen geplant had, dachten wij. Het leek bij een soort wel alsof ze en deel hadden verbrand om 'm weer te laten groeien?
In Tongli stopte chauffeur bij een brug. Na het parkeren van zijn auto kwam hij terug om ons naar het hostel te brengen. We dachten effe een straatje door te lopen om daar te komen, maar dat pakte anders uit. We liepen wel een halve stad door met de koffers achter ons aan slepend om er te komen. Voor het laatste stuk in de stad, waar de grachten zich bevonden, moesten we ook nog een entree-kaart kopen omdat het logeeradres in dat beschermde deel van de stad ligt.
Aan een grachtje lag ons onderkomen en het viel zeker niet tegen. Netjes, schoon, normaal toilet, douche. Prima!
Nadat de koffers op de kamers waren gestald gingen we meteen op weg het stadje in. Met het entreebewijs van de oude stad konden we ook een aantal huizen c.q. attracties bezoeken.
Het was inmiddels al middag geworden en na het eerste huis bekeken te hebben was het tijd voor een lunch. Deze nuttigden we buiten aan een grachtje. Het was een fraai punt, want tegenover ons lag een boot met een man die allemaal aalscholvers in dienst had. Deze aan touwtjes vastgebonden dieren moesten regelmatig voor hem de gracht induiken om een vis te vangen. Ze konden deze niet inslikken aangezien er een touwtje om hun nek gebonden was. En ze vingen sneller visjes dan diverse vissers die we verderop in het dorp hadden gezien. Het was een goede business: de aalscholvers vingen vissen die ze uitspuigden en die hij kon verkopen, mensen die dat wilden zien moesten geld betalen waarna hij zo' n aalscholver een zet het water in gaf, en toeristen konden ook nog tegen betaling met een aalscholver op de foto.
Tussendoor kwamen ook nog een man met een oud muziekinstrument en een vrouw bij ons tafeltje langs die een liedje voor ons wilden spelen. Tegen betaling uiteraard. We vonden het goed. Het was prachtig, in ieder geval leek het authentiek. De strekking van het lied was ons volkomen onduidelijk. Na een donatie en nadat ze weggingen was iedereen tevreden. De volgende passanten, die wat van ons wilden, hebben we daarna categorisch geweigerd.
Na het eten liepen we een rondje door het dorp. We bezochten de Pearl Pagoda, Chongben Hall, Gengle Hall. Oude huizen met vaak prachtige tuinen, die best wel groot blijken te zijn als je alles door struint.
Bij één van deze huizen was een feeërieke opstelling gemaakt waar de bezoekers zich in traditionele kledij konden laten fotograferen. Marja en Annemieke, die altijd al als prinsesjes verkleed hadden willen zijn, grepen deze gelegenheid met beide handen.
Na een kwartiertje kwamen er twee prachtige Chinese dames te voorschijn om op de gevoelige plaat (memory card) vastgelegd te worden. Ze zagen er werkelijk schattig uit. Ze werden in diverse bevallige poses gezet en gekiekt.
En na nog enige tijd gewacht te hebben, kwamen de door hen gekozen foto's uit de printer en werden in een lijstje overhandigd.
Het duurt even, maar dan heb je ook wat.
Na het laatste huis waren we het even helemaal zat en zochten we een terras om wat bij te komen. Op het eerste terras verscheen niemand die ons wilde bedienen, zodat we maar iets verder liepen. Naast het kanaal vonden we een rustig stekkie en daar bestelden we bier en (Tongli) thee. Het uitserveren ging niet in één keer goed, want bij het plaatsen van de glazen verloor de serveerder de controle over het dienblad waardoor alles omviel. Er brak een glas op tafel en de flessen stoten op de glazen plaat er van. Nieuw glas, ook nieuwe thee omdat we konden bedenken dat er ook glas in de thee was gevallen.
Hierna konden we heerlijk genieten van de thee (even wennen aan de smaak) en het bier en namen we de ernstige zaken van het leven door.
Voordat we een restaurantje voor het avondeten gingen zoeken, lasten we eerst een rustpauze in, in het hostel. Even de benen laten rusten en wat lezen en zo. Om zeven uur verlieten we de kamers weer richting 'centrum'.
Hier werd zonder eerst goed na te gaan wat de kaart bood neergestreken op een terrasje. Het zag er wel leuk uit. De kaart bood vage gerechten, die geen van allen gebakken werden, maar vooral door koken tot stand zouden moeten komen.
Dat viel uiteindelijk een beetje tegen. Marja koos een bekend gerecht uit de Huaiyang-keuken, namelijk in lotusblad gestoomd varkensvlees (met erwten). Ze vond het niet erg lekker en at maar een kwart op. Ik vond mijn hapje ervan trouwens ook niet aangenaam in de mond..
Annemieke had een vis die in een lekkere saus zwom. Goede keuze, hoewel het eten van een gekookte vis die vol met visgraten zit toch ook wel wat technische problemen met de stokjes gaf. Cees-Jan en ik hadden (niet beoogde roer-bak) garnalen, die op zich wel lekker smaakten. En met een kommetje rijst en een biertje vult het uiteindelijk wel. Marja smulde nog wel mee met de vis van Annemieke, zodat ze toch een beter gevoel overhield.
Maar buiten het feit dat we de twee dames van de eetgelegenheid blij maakten met ons bezoek (veel te duur volgens Marja) maakten we nog een Chinese meid heel blij. Ze kwam langs ons tafeltje en vroeg of ze een foto van ons mocht nemen. Natuurlijk kreeg ze toestemming. Hierna wilde ze ook nog met de twee paren op de foto, ze posteerde zich dus eerst tussen Marja en mij met haar armen om ons heen, terwijl Annemieke een paar keer afdrukte, daarna wilde ze op de foto met Annemieke en Cees Jan, met Marja als fotografe. Helemaal blij huppelde ze weg.
We kwamen haar later nog tegen in het dorp. Ze groette ons en verderop herhaalde ze haar huppel pas. Mooi hè!
Na het eten liepen we nog een ommetje, ook om iets in te slaan voor het ontbijt. Het ontbijt is dit keer niet inclusief en wordt ook niet ter plekke geserveerd. Dus wat koekenbakkers producten moeten ons eventueel doen overleven, indien we morgen er niet in slagen een ontbijt te bemachtigen.
Tjdens de wandeling waren we nog getuige van een arrestatie van een jongeman, die waarschijnlijk uit zijn auto was gehaald (drank, diefstal?). Hij verzette zich in eerste instantie heftig, maar werd door een stuk of vijf agenten(?) op zijn buik gelegd en zijn handen werden vast gebonden. Een tweede man stapte daarna iets gemoedelijker de auto uit om zich te laten arresteren. Spannend hė!
En nu gaan we lekker vroeg slapen, althans als we die ene mug vangen, die hier rond vliegt ;-(
Groet