Just a perfect day

Vandaag gingen we wat verder kennis maken met de Dong dorpjes.
Chengyang bestaat uit 8 kleinere dorpjes: Ma An, PingTan, PingZhai, YanZhai, DaZhai, DongZai, JiChang en PingPu. Ze hebben 8 Trommeltorens en er zijn 5 Wind en Regen bruggen. De Chengyang brug is de bekendste.
Na het ontbijt liepen we rustig richting MaAn dorp, waar we gisteren ook al doorheen waren gelopen. Het was vandaag heerlijk zonnig, zelfs warm weer.
De kruissnelheid lag niet zo hoog vanwege alle foto's die we namen. Cees Jan had zijn telelens meegenomen, zodat hij fraaie koppen van respectabele afstand kon nemen.
Tegenover de trap naar het dorpsplein was een jongen met een paar Chinese meisjes bezig foto 's te maken. Na een iets te enthousiaste begroeting mijnerzijds werd er een internationale foto shoot gestart. Het begon met een eerste vraag of ik met ze op de foto wilde. Natuurlijk wilde ik wel met een jonge meid op de foto. Maar als er één op de foto gaat wil de ander ook, en nog één en nog één. Als afsluiting kwam er dan nog een groepsfoto. Ik weet niet wat ze er nu zo leuk aan vinden? Ze vinden het steeds weer prachtig...
We liepen iets door en aan het einde van het dorp besloten we koffie te gaan drinken. Annemieke nam komkommersap! Het duurde even mede vanwege het feit dat de eigenaar verderop in het dorp nog een komkommer moest scoren. Toen het uiteindelijk op tafel stond bleek de Nescafe koffie niet zwart te zijn, maar bevatte ook melk en suiker. Marja gruwde hiervan, waarop Annemieke besloot voor haar zus een kop zwarte koffie te gaan halen. Dat ging niet vlotjes (10 minuten) , want tussendoor ging de eigenaar ok nog met zijn moeder (?) bellen en kwam Annemieke duidelijk op de tweede plaats.
Tijdens Annemieke's Zwarte Koffie Tocht, hadden we klanken vanaf de dorpskern gehoord, die een beetje aan een doedelzak deden denken. Het bleek dat het vermoeden dat we gisteren uitten, namelijk dat er iemand overleden zou zijn, op waarheid berustte. Op het plein naast de klokkentoren was men bezig met een begrafenisceremonie. Er werd eten gekookt, de kist stond in de hoek van het plein, en naast de toren zaten twee man op een soort trompet het geheel muzikaal te begeleiden. Romdom het plein stonden en zaten de dorpsbewoners.
Tevens passeerden tijdens onze koffietafel een aantal groepen met teeners, waaronder vele meiden. Een deel van de groep ging om een tafel naast ons zitten, waarbij een ander deel aan de andere kant van ons kwam te staan. Eén van de meiden stond met haar spiegelreflex een beetje lachend naar ons kijken. Ik lachte ook vriendelijk naar haar, waarna ze de moed vatte om De Vraag te stellen: mogen we met jullie op de foto. Na onze vriendelijke goedkeuring werden we weer vele malen genomen, op de foto wel te verstaan.
Nadat Marja haar zwarte koffie had gekregen en haar bak slootwater (uiteindelijk) had opgedronken, liepen we verder naar de andere dorpjes. We probeerden zoveel mogelijk met de bewoners te integreren. Zo ging Marja in YanZhai tafeltennissen met oudere heren, geduchte Chinese tegenstanders dus. Eén van deze mannen begon onmiddellijk wat kledij uit te trekken, vanwege de taaie tegenstand, die onze Bettine bood. Na afloop deden we wat yuans in de gleuf van een box, die ten goede komt van de gemeenschap. Kunnen ze weer nieuwe pingpong (sorry!) ballen voor kopen...
Buiten de Trommeltoren, waar deze felle strijd plaats vond was men bezig om heren netjes te kappen. Fotogeniek!
Richting PingZhai was men bezig aan een bouwwerk. Men was bezig cement nog op de oude manier aan te maken. Drie dames hielpen hierbij. De één schepte mortel, de tweede zand en de derde kiezel in een betonmolen. Water er bij, mengen en daarna werd het in een kruiwagen gegoten, die weer met touwen en de hand naar boven werd gehesen. Echt handwerk dus.
In PingZhai zelf stond een voor deze dorpen nogal afwijkend gebouw. Het stond er foeilelijk te wezen tussen de authentieke kunstwerken. Het is te hopen dat men dit soort dingen beperkt, anders komen er binnen een aantal jaar geen toeristen meer.
Via de autoweg liepen we via Dong en DaZhai weer terug richting hotel, ondertussen zoekend naar een lunch plaats. Onderweg genoten we van jongens die lekker aan het badderen en spelen waren in de rivier, een man die grote stenen uit de rivier in zijn bootje laadde tot zinkens toe en allerlei alledaagse dorpstaferelen.
We kwamen ook over een Wind en Regenbrug, die nog wel offerplaatsen bood voor de riviergoden. Op één van die bruggen sloeg Marja toe en kocht een kleurrijke hanger voor 2 yuan (25 cnt).
We kwamen voor de lunch in ons eerste dorpje uit, MaAn. De dames hadden bij een restaurant gezien, dat daar al gegeten was. Wat er nog in de schalen stond zag er goed uit. Biertjes (8yuan) erbij en dan komt alles goed. Er was een kaart met Engelse uitleg, dus kwam het helemaal goed. We hebben wederom heerlijk gegeten.
We zaten op een overdekt terras en binnen zat een redelijk rumoerig gezelschap. Ze hadden al wat op! Dat bemerkten we toen ze één van hen naar de WC trachten te krijgen. Hij botste tegen alle palen, die hij tegen kwam. Ladderzat! Even later viel hij binnen in slaap en viel van zijn stoel. Hij moest na een tijdje mee, het gezelschap moest nog een eind naar huis rijden. Zal geen pretje geworden zijn ;-(
Na de lunch liepen we richting hotel het dorp uit. We wilden nog een laatste dorp bezoeken, PingTan. Dit dorp lag wat verder verwijderd.
Maar niet voordat... Marja had de vorige dag al ergens wat doeken gezien, die ze eigenlijk wel erg graag wilde kopen. De oorspronkelijke prijs was 50 en met 35 het stuk werden ze binnengehaald. Annemieke en Cees jan kochten voor 70 een tafelkleed, zoiets als Marja en ik jaren geleden van onze buren hebben gekregen.
De weg naar ons laatste dorp was fantastisch. Het lag in een dal en er bevond zich een absolute rust. Beneden ons lagen wat rijstvelden en andere percelen, waar hier en dat iemand aan het werk was. Just a perfect day, klonk het in mijn hoofd.
In het dorp klommen we tot het traditionele plein met klokkentoren. Er zaten mannen in de klokkentoren en een aantal vrouwen zaten buiten. Dat het plein ook voor sportieve doeleinden werd gebruikt, werd pijnlijk duidelijk door de plaatsing van een basket precies voor de pagode. Ach ja...
We werden door de oude mannen aldaar hartelijk ontvangen en we doneerden ook daar wat yuans voor het algemen nut en genoegen. In de vorige plaats had Marja trouwens bij de donatie haar naam op een lijst geplaatst. Haar naam en de hoogte van de donatie wordt binnenkort op een grote steen gebeiteld en vereeuwigd!!! Of dat hier ook het geval was durf ik niet te zeggen.
Hierna keerden we langzaan terug naar het hotel. Cees jan en ik trokken ons terug op de balkonnetje ( beetje Oostenrijk gevoel!). De meiden gingen nog het dorp in om leuke souveniertjes binnen te halen.
Om half acht aten we in het hotel en vonden het eten beter smaken als de avond er voor.
Morgen, vertrek naar onze één na laatste hotel.
Trusten!