Dagje Hangzhou e.o. (Thee!)

Ik was zelf al vroeg wakker, aangezien ik vanaf gisteren een uur of vijf op bed had gelegen. Om een uur of zes had ik een croissantje en een ananasbol gegeten, die Marja gisteravond voor me had meegebracht. Ze smaakten verrukkelijk!
de wekker ging pas om een uur of acht, omdat we om 9:00 uur zouden ontbijten.
Na het blog van gisteren gemaakt te hebben en een pakketje voor de wasserij gemaakt te hebben, togen we naar de ontbijtzaal. Het ontbijt is daar tot 9:30 en dat was te merken aan het aanbod. De gebakken eieren jongeman was zelfs al in slaap gevallen want hij kwam ogen wrijvend opdraven om met groot enthousiasme de eitjes in de pan te gooien. Het gaat zeer zeker niet zijn beroep worden ;-)
Annemieke en Cees namen wat warme chinese gerechten en uiteindelijk hadden we weer een goed ontbijt binnen gekregen.
Na het ontbijt hadden we post te op de kamer. Het waren de treinkaartjes van Hangzou naar Beijing voor de volgende dag. Netjes geregeld. Daar hoefden we ons geen zorgen meer om te maken.
We hadden het plan opgevat om naar de Feilai Feng (Hierheen Gevlogen Top) te gaan. Hier bevindt zich de tempel Lingyin Si. Deze tempel stamt uit 326. Er woonden ooit 3000 monniken. Zhou Enlai himself zorgde er tijdens de culturele revolutie voor dat het heiligdom bewaard werd. In de Feilai Feng bevinden zich ook tientallen uit rotsen gehouwen Boeddha reliëfs. Ook bevonden zich er duizenden chinezen! In China ben je nooit alleen!
We deden eerst de reliëfs en Boeddha beelden, waarna we naar de tempel gingen. Bij de Boeddha beelden sprak een Chinese oude man mij aan in het engels ( waar vandaan, met wie ben je). Even later sprak hij met ons allemaal en daarna wilde hij tezamen met zijn reisgezelschap met ons vieren op de foto. Voordat wij zelf ook een foto hadden kunnen maken waren ze weg. Later overkwam het Annemieke nog een keer, dat een meisje met haar op de foto wilde. Je zag ook dat we ook stiekem werden gekiekt. Rare mensen die Europeanen?
De tempel was imposant, zeker de Boeddha beelden daar. Ze waren van klein, groot tot zeer groot (20 meter hoog). De monniken liepen gezellig tussen de toeristen in. Vele toeristen waren oprecht gelovig en moesten dan ook menig keer buigen bij de vele, vele beelden die zij tegenkwamen.
Wij zelf hebben we wel meegedaan met het ritueel om met drie brandende wierookstokjes drie buigingen te maken in iedere windrichting. Daarbij deden we een wens. En nu maar hopen op goed weer de komende twee weken...
Bij het verlaten van de tempel dachten we nog een gift te krijgen ,hetgeen aangegeven stond op de borden. Maar uiteindelijk verlieten we het terrein zonder. Probeer er maar eens achter te komen waar en wat. We krijgen het maar niet onder de knie ;-(
Intussen was het weer eens tijd voor een lunch. Annemieke had ergens verderop een restaurant op de kaart gezien, maar het we kozen voor het eerste dat we tegenkwamen. We namen kip met wortels, pinda's, runderreepjes met pepers, kool, bleekselderij met varkensvlees en wat te drinken. Het smaakte prima en kostte weinig!
Annemieke had op de kaart een mogelijke wandeling (wandelpaden?) gezien over de theeplantages. Dat leek ons een goed idee. Konden we de calorieën van het eten verbranden. Met de taxi moesten we eerst verderop de heuvels ingebracht worden naar een dorpje midden in het thee- gebied.
Na even wachten konden we een taxi bemachtigen. Hij bracht ons op de gewenste plek en na wat navraag vonden we het begin van inderdaad een voetpad. Een Engels sprekende Chinese dame vertelde dat het over een heuvel ging en dat jonge mensen er twee uur over deden maar oude mensen... Op het traject stonden ook routes aangegeven, zodat je constant wist waar je je bevond.
Het bleek inderdaad een pittige tocht te zijn, die begon met een klim die zowat een uur duurde. Het pad was bijna helemaal geplaveid en dus goed begaanbaar. Het liep dus tussen de theeplantages in en ook door bosrijke omgevingen.
Boven op de heuvels had je prachtige vergezichten. Helaas was het intussen wat heiig geworden, zodat je bijvoorbeeld niet helder het meer met de achterliggende groet stad kon zien.
We liepen een uitgebreide route die lang hoog bleef. Hij kwam uiteindelijk na een pittige afdaling (knieën), via wat theevelden bij een autoweg uit. Daar hoefden we maar en paar minuten te wachten alvorens we weer een taxi konden bemachtigen. Deze zette ons af bij ons Lily Hotel.
Hier namen we nog wat te drinken en even wat rust. Niet al te lang want het was reeds zes uur geworden. We moesten weer op tijd op weg voor het avondeten, omdat de restaurants zo tussen 9 en 10 sluiten. Kwart over zeven werd de vertrektijd.
Voor het hotel staande duurde het even voordat we een taxi konden bemachtigen. We stonden netjes aan de weg naar links en naar rechts te kijken, maar er stopte geen enkele taxi. Uiteindelijk kwam er een vrij beschikbare taxi van achteren de oprit van het hotel af. Het bleek een nogal aggressieve man, die onbesuisd reed, veel toeterde en weinig geduld had. Wat moet zo'n man in china? Afijn, Annemieke had een plek uitgezocht waar hij ons moest droppen, maar toen hij stopte dachten we verkeerd te zitten. Na eerst nog wat boodschappen voor de treinreis van morgen te hebben gemaakt, liepen we een heel stuk naar wat wij dachten het deel van de stad, die wij in gedachten hadden. Helaas bleek dus later dat we wel goed afgezet waren.
Dat werd een heel stuk terug lopen en we belandden uiteindelijk in het zelfde restaurant van gisteravond. Marja zakte intussen door haar hoeven. Maar we kregen een mooie zitplek, prominent voor het raam. Het nog veelvuldige, Chinese publiek vond het geweldig die 4 westerlingen zo in de etalage! Het eten smaakte er gelukkig niet minder om.
Zo tegen tienen waren we klaar en toen ging de tent ook echt sluiten. Volgens ons zat iedereen te wachten tot we de zaak verlieten, bij wijze van spreken.
We liepen een zijstraatje in en kwamen op een grotere straat uit waar auto ' s en taxi's reden. Er stopte een taxi waar wat Chinezen in wilden stappen, maar Marja liep er min of meer langs en stapte in. De wachtende heren maakten en gebaar van 'gaat u maar hoor!'. Het zijn toch wel Aardige mensen die Chinezen!
En nu bijkomen van het slenteren in de ochtend en het stevig stappen tijdens de wandeling.
Oogjes dicht en snaveltjes toe.
Groet