De grote treinreis naar Beijing

Daar stonden we gisteren dan met de koffers voor een groot station. Het was er erg druk. We liepen de stationshal in keken op de borden of we het nummer van de reis konden zien: Z10 met vertrektijd 18:15! Tussen de verschillende
reisnummers was Z10 niet te ontdekken.
Ik keek 's nar de zijkant en ja , hoor. Op een apart bord stond de verre reis naar Beijing (1400 km?) vermeld. De wachtkamer was aan de zijkant. Na het geverifieerd te hebben gingen we maar, zoals je wacht bij een vliegreis lekker zitten. Het was nog zeker 2 uur wachten door de vroege komst van de chauffeur. We doodden de tijd met puzzels, foto's op toestellen opruimen, blog bijwerken, etc. Ook werden nog wat thermoskannetjes aangeschaft voor het hete water onderweg. Kokend water kan je in de trein gedurende de reis aftappen. Achteraf bleek het niet echte nodig geweest te zijn. Maar wellicht nog nuttig voor de volgende treintrip.
Zo'n 20 minuten voor vertrektijd in mochten we het perron op. Vrij vlot konden we ons rijtuig in, waar een gezellig 4-persoons softsleeper wachtte. We maakten het ons gezellig en babbelden wat, lazen een boekje, keken ui het raam of maakten een puzzel om de tijd te doden.
De eerste uren trokken vooral veel grote flats, vaak in aanbouw, voorbij. We zagen ook, van verre wat siervuurwerk dat de lucht in werd geschoten. Er kwam af en toe iemand langs om iets aan ons te slijten. Een dame met bier kon wel wat kwijt, maar de overige verkopers waren onduidelijk met hun aanbod.
De stewardess verruilde intussen de kaartjes voor nummers, die ze de volgende ochtend weer terug ruilde. Het zal wel in haar proces beschreven staan dachten we, maar wat nu precies de bedoeling daarvan was. We weten het niet, hè.
We aten wat knabbeltjes en hadden eigenlijk ook geen echte honger. De oogjes gingen ook vrij vroeg toe. Maar echt goed slapen deden we niet. Een paar uurtjes achter elkaar en nog wat half uurtjes of uurtjes meesmokkelen.
Voor zessen waren we alle vier ook weer goed wakker. Er werd nog een bakje thee en koffie gezet. Daarna was het wachten op het station van Beijing. Om omstreeks 7:40 stopten we en konden we uitstappen.
Met de meute stroomden we het station uit en liepen recht tegen onze chauffeur aan. Kijk dat was weer goed geregeld. De taxibus stond iets verder en we vertrokken richting huton, waar ons Bamboo-Garden hotel gelegen was. Het duurde ruim een half uur voordat we er waren. We reden een kleine steeg in en draaiden op gegeven moment de rustige binnenplaats van het hotel op. Leuke stek!
We checkten in maar konden nog niet in de kamers, die waren nog niet schoon. Begrijpelijk op het vroege uur.
We besloten Beijing in te gaan om o.a. op jacht te gaan naar een wekker en een boekje! We vroegen of de buurt, waar we deze prullaria mogelijk konden scoren in de buurt was. Het was volgens de dame achter de balie zeer zeker niet belopen en ze raadde daarom de metro aan. Er was een station om de hoek.
Dat klopte inderdaad en nadat we een kaartje hadden gekocht voor 2 yuan per persoon (25 eurocent), gingen we op weg. Na even puzzelen wees het zich van zelf.
We kwamen een heel einde verder weer boven en bevonden zich niet ver van de genoemde straatjes. Na eerst een memory-kaart voor Cees gekocht te hebben en een met de hand geperste flesje sinaasappelsap hadden gekocht, vonden we de bewuste straatjes. Er was ook hier weer veel te koop. We moesten aardig lopen om uiteindelijk tegen een wekker en een rood boekje aan te lopen. Intussen waren er ook kettingen en kaartspelen gekocht. Nou was niet alles precies wat er gezocht was, maar de nieuwe ontdekkingen voldeden niet aan de criteria.
We gingen op zoek naar een eethuisje een vonden weer eens een eenvoudig doch voedzaam tehuis voor ons arme sloebers. Garnalen, kip, groenten, sissende pannetjes, gebakken rijst werden met smaak verorberd. Mede vanwege het feit dat we niet echt avondeten en ontbijt hadden gehad.
Oomdat het nog vroeg was had Annemieke het plan opgevat om naar de olympische gronden te trekken. We zochten dus uit welke metrolijnen daarvoor. Nodig waren en togen op weg. Het was intussen best wel warm geworden. De reis, nu verlopend over meerdere metro-lijnen verliep vlotjes. De metro is mooi onderhouden en ziet er gewoon pico bello uit. De stations worden goed weergegeven, je kan precies volgen waar je bent.
Na het uitstappen en weer bovengronds viel meteen het vogelnest op. Deze is echt prominent aanwezig. Na de eerste foto's zijn we toch ook maar binnen gestapt om het kolos van binnen te bewonderen. Een indrukwekkend bouwwerk. Het zal ook wel een hels karwei zijn geweest om het betonnen skelet van het nestje te ontwerpen. Alles staat scheef en heeft dwarsverbanden. Ga daar maar eens je berekeningen op los laten!
Na het bezoek aan het stadion vonden we het wel welletjes. Terug naar het hotel. De metro-lijn, die naar het olympisch stadion loopt, liep gelukkig ook naar het metro-station van ons hotel, zodat we snel thuis konden komen.
We werden op weg terug alleen tegengehouden door Chinezen, die met ons op de foto wilden. En we hebben nog even staan kijken naar een groep Spartaanse sporters, die een gezamenlijke oefening uitvoerden. Herbij viel vooral de strenge meesteres op die haar discipelen streng en soms hard corrigeerde. Een schop tegen de kont was hierbij één van haar werktuigen.
Bij het hotel dronken we samen nog wat op een terras. We bespraken de rest van de dag. We hadden nog wat willen eten, voordat we opgehaald zouden worden voor een Kung Fu show. Maar in plaats van zeven uur werden we om zes uur opgehaald. Dus maar weer geen avondeten ;-(
We hadden net nog even tijd om te badderen, alvorens er weer een chauffeur voor ons klaar stond. Wij vonden 18:00 uur als de show om 19:30 begint best wel ruim op tijd, maar we hadden niet op zo'n druk verkeer gerekend. Dus we kwamen niet ver voor tijd aan, maar gewoon lekker op tijd.
De Legend of Kung Fu was een theatervoorstelling over een kleine jongen die bij een tempel door zijn moeder wordt afgeleverd. Chun Yi moet zich bekwamen in zen en Kung Fu om zo zijn uiteindelijke doel te bereiken, verlichting! Het was aardig, mooi belicht, veel kleur, harde muziek. Het is voornamelijk Chinese cultuur, zullen we maar zeggen.
Op tijd, het was wel iets rustiger geworden op de weg, waren we terug in het hotel. Een drankje met wat chipjes en nootjes completeerde de karige maaltijden van afgelopen dag.
En nu ben ik nog een bril kwijt geraakt ook, waarschijnlijk in het Kung Fu geweld van deze avond.
Trusten.
(Hoop dat morgen wifi op de ipad gaat werken, zodat ik de bLogs eindelijk kan overzetten )