De Verboden Stad

Dit was de laatste dag in Beijing. Voor vandaag hadden we nog de Verboden Stad op het menu staan, als toetje. We wilden zo vroeg mogelijk gaan om de drukte te vermijden ;-) De wekker ging dus om 7 uur. We douchten en maakten alvast de koffers klaar voor vertrek, zo ver als mogelijk. Oom kwart voor 8 zaten we aan het ontbijt. We aten goed omdat er weer een treinreis aan zat te komen.
Na het ontbijt gingen we naar de kamers terug om de koffers te sluiten en naar de lobby te brengen. Intussen hadden we ook de treinkaartjes bij de lobby opgehaald en daar ook gevraagd waar we het beste naar toe konden rijden met de metro om in de Verboden Stad te komen. Dus na het parkeren van de bagage konden we direct op weg.
De metro was ontzettend druk. Het werd af en toe persen. We reden met lijn 2 totdat we konden overstappen op lijn 1. De rode lijn naar het portret van Mao?
We stapten uit en na een paar keer vragen liepen we, naar achteraf bleek, de juiste Exit. We waren weer niet alleen. Er stond een hele keu. We werden per groep door een savety controle geleid. Zo'n controle houden ze ook in bij metro en ook bij andere bezienswaardigheden.
Ondanks de forse rij schoten we flink op en in 'no time' stonden we 'binnen'. Op het eerste binnenplein kochten we een ticket voor een poort en daarna was het een beetje onduidelijk waar we naar toe moesten. We volgden de massa en we kregen al snel te horen dat de Verboden Stad zelf dicht was voor het publiek. Ze waren ook een deel aan het restaureren. De verboden stad bleef en blijft voorlopig voor ons Gesloten ;-(
We liepen wat over het terrein aan de buitenkant van de stad. We hadden geen zin meer om terug te lopen, Zodat we de poort lieten voor wat het was.
De plannen waren gewijzigd. We gingen via parken en langs meren terug wandelen naar ons hotel.
Na de verboden stad achter ons gelaten te hebben, staken we een grote straat over om in het Bei Haipark te belanden. Deze tuin is al meer dan 1000 jaar keizerlijk en werd in 1925 geopend voor het publiek. Het park is genoemd nar het uitgestrekte mee, dat zich er in bevindt: Bei Hai park.
Op een eiland in dit park staat een 36 meter hoge Witte Dagoba, een stoepa in Tibetaanse stijl. Hij werd gebouwd in 1651 ter ere van het bezoek van de 5de Daila Lama.
Voordat we via een brug het eiland en de Dagoba betraden, keken we eerst naar een aantal paren, die lekker in het aangename temperatuurtje aan het dansen waren. In volledige overgave en rust. Het was mooi om te zien.
We moesten om bij de Witte Dagoba te komen toch weer wat trappen op lopen. Dit ging hier en daar met wat gekreun gepaard. De inspanningen van de vorige dag op de Chinese Muur werden in de beenspieren gevoeld. We werden beloond met een prachtig uitzicht over het meer en de stad. De Dagoba zelf kon je niet betreden. Hij was al diverse keren gerestaureerd, omdat hij beschadigd was geraakt bij een aantal aardbevingen. We daalden weer af naar zeeniveau en dachten dat we omdat de Dagoba op een eiland lag, we weer met de zelfde brug naar de oevers moesten gaan. Bij het wandelen richting hotel zagen we echter dat er nog een brug was, die onze wandeling flink had kunnen bekorten. Als je alles van tevoren weet?
We wandelden verder door het park langs het meer en na het verlaten van het park staken we een weg over naar een volgend meer, Qian Hai. Deze volgden we tot bij een brug, waar we al eerder langs waren gekomen met het fietsen. Hier gingen we lunchen. We vonden een aangename plek op een dakterras waar we goed overzicht hadden op het drukke, levendige gekrioel rondom de brug en onder de brug (bootjes). We begonnen met een traditioneel biertje en bestelden ons eten. Na een tijdje kwam een ober met een smartphone waarop de tekst stond dat de kok pas om 14:00 aanwezig was. Na enig beraad en gereken, we zouden om 15:30 opgehaald worden, vonden we het goed.
Om de tijd te doden gingen de meiden in een straatje verderop naar shawls kijken. Marja had tijdens de fietstocht een mooie shawl gezien en eigenlijk wilde ze die wel kopen. Annemieke en Marja daalden naar straatniveau om even te shoppen.
Na tweeën kwamen ze weer terug met ieder een gescoorde zijden shawl. Marja had niet de het exemplaar gekocht, die ze eerst had gezien, maar een andere mooie.
Ze kreeg 'm van Annemieke als verjaardagscadeau!
Het eten kwam niet veel later en smaakte prima: rijst met inktvis, kip currie met rijst en wontong soep.
Hierna liepen we terug naar het hotel, terwijl we hier en daar nog boodschappen deden voor de nachtelijke treinreis. We liepen het steegje, dat naar ons hotel leidde in, en moesten opzij voor een licht gekleurd busje, dat de steeg uit aan het rijden was.
In het hotel maakten we nog een noodstop en gingen wacht en in de lobby, het was bijna half vier. Marja werd plotseling aangesproken, door een medewerkster. Er was iemand van de reisorganisatie aan de lijn. En die zei dat ze had doorgegeven dat we drie kwartier eerder opgehaald zouden worden en dat de chauffeur net was weggereden. De chauffeur van de lichte taxibus?
We moesten maar een taxi naar het station nemen en dan zou de chauffeur van de bus daar staan om geld terug te storten.
Dat eerste deden we sowieso. Met de koffers liepen we de steeg uit naar de straat. We gingen om tactische redenen aan beide kanten van de weg staan en na een aantal voorbijrijdende taxi's was er één die stopte. Hij wilde ook wel vier passagiers meenemen. Dit betekende wel dat we wat rugzakken en één van. Koffers op schoot (Cees jan) moesten nemen. Afijn we zaten in één taxi, wat wel een veilig gevoel was en de rit duurde niet zo lang. Ruim op tijd werden we bij het station afgezet. De chauffeur van de bus kwamen we niet meer tegen en eigenlijk hadden we ook geen zin om naar hem te zoeken. Marja heeft de organisatie nog wel een SMS gestuurd, dat we al in de wachtkamer waren en dat de chauffeur kon vertrekken.
Het was trouwens niet erg duidelijk hoe je het station in moest gaan. Met veel moeite kwamen we er achter dat we gewoon in één van de vele rijen moesten gaan staan.
Na weer een veiligheid's check, zoeken naar de wachtruimte konden we in hal 3 plaats nemen. Die stond stampvol wachtende Chinezen.
Na korte tijd werden de deuren open gegooid en konden we op weg naar de coupe. We installeerden ons en gooiden ons eten op tafel: bananen, chips, pinda's, thee, koffie, eitjes (hotel :-(), Dit werd aangevuld door een vrolijke verkoper van fruit. Met wat gehannes bij het afrekenen werden er extra bananen, tomaten en nog iets aangeschaft.
We rijden nu door bergachtig gebied, het wordt donker. Over niet al te lange tijd gaan we onder de wol, want we komen morgen vroeg aan.
Good night, sleep tight?
Groet...